Witamina D dla niemowląt jest bardzo ważna dla zdrowego wzrostu i rozwoju dzieci: pomaga we wchłanianiu wapnia i fosforu, które wpływają na wzrost i zdrowie dziecka. Noworodki praktycznie nie mają zapasów witaminy D: są one nabywane w miarę upływu czasu po urodzeniu. Tak naprawdę, im mniejsze dziecko, tym więcej witaminy potrzebuje, a wcześniakom i dzieciom osłabionym przede wszystkim jej brakuje.
Witamina D jest niezbędna, ponieważ pełni ważne funkcje:
- reguluje wchłanianie i gromadzenie się wapnia i fosforu w organizmie;
- zapewnia wzrost kości i mięśni;
- odpowiedzialny za zdrowie zębów;
- bierze udział w rozwoju i funkcjonowaniu układu odpornościowego.
Witamina D jest wytwarzana w skórze pod wpływem światła słonecznego. Dlatego dzieci powinny często chodzić na słońcu, najlepiej codziennie przez co najmniej 40-60 minut. Twarz dziecka powinna być zawsze otwarta, a jeśli pogoda na to pozwala, to ręce i inne części ciała.
Witamina D, czyli kalcyferol, to potoczna nazwa grupy substancji biologicznie czynnych — rozpuszczalnych w tłuszczach witamin D1, D2, D3, D4, D5, D6. Spośród nich dwa są korzystne dla zdrowia ludzkiego:
Ergokalcyferol (witamina D2) i cholekalcyferol (witamina D3).
Ergokalcyferol przedostaje się do organizmu z zewnątrz — wraz z pokarmami roślinnymi (sokami, zbożami, grzybami).
Natomiast cholekalcyferol pod wpływem promieniowania ultrafioletowego jest syntetyzowany przez sam organizm. Dlatego nazywana jest również witaminą „naturalną”. Ponadto występuje w żywności pochodzenia zwierzęcego — tłustych rybach, żółtkach, maśle itp. Według badań naukowych wit D3 jest około 30% bardziej aktywny w życiu człowieka, co oznacza, że ten rodzaj kalcyferolu jest szczególnie przydatny.
Do czego prowadzi brak witaminy D?
Jeśli witamina D nie wystarcza, w wieku trzech miesięcy dziecko może wykazywać objawy krzywicy — zaburzenia metabolizmu fosforu i wapnia. Jest to bardzo groźna choroba, która prowadzi do zmiękczenia kości, skrzywienia nóg i ogólnego opóźnienia rozwojowego.
Objawy niedoboru witaminy D.
Zwiększona płaczliwość, drażliwość i zaburzenia snu, nadmierne pocenie się, szczególnie podczas snu, swędzenie. Leżąc w łóżeczku, dziecko ociera się głową o poduszkę, a z tyłu głowy pojawiają się łyse plamy.
Spowolnienie zamykania ciemiączka, utrata masy ciała. Zaburzenia przewodu pokarmowego: biegunka, zaparcie, wzdęcia, zęby ciężko przechodzą.
Krzywica, zmiany w układzie kostnym (zakrzywione nogi, zwiększony rozmiar głowy, płaski kark, zbyt wypukłe czoło).
Dzienne zapotrzebowanie na witaminę D i wiek dziecka
Bardzo ważne jest, aby stosować witaminę D w prawidłowej dawce od wczesnego dzieciństwa, ponieważ na tym etapie wszystkie życiowe układy człowieka są zbudowane i ulepszone.
Przy braku witaminy D w pierwszym roku życia istnieje duże ryzyko wystąpienia w przyszłości problemów z układem mięśniowo-szkieletowym, a także otyłości, cukrzycy i chorób układu sercowo-naczyniowego. Dziś związek między kształtowaniem umiejętności mowy dziecka a zapewnieniem jego matce niezbędnej ilości witaminy D w czasie ciąży jest już oczywisty i udowodniony.
Wszyscy wiedzą, że leczenie jest bardziej skomplikowanym, długim i kosztownym procesem niż zapobieganie chorobom. Ponadto zapobieganie niedoborom witamin w ogóle, a w szczególności niedoborom witaminy D, jest łatwiejsze niż leczenie ewentualnych konsekwencji jej niedoboru.
Europejskie Stowarzyszenie Pediatrów opracowało wytyczne dotyczące zdrowia niemowląt i zaleca codzienne podawanie witaminy D wszystkim dzieciom od urodzenia do 3 lat.
Istnieje dokładne dzienne zapotrzebowanie na witaminę D — będzie się ono różnić w zależności od wieku. Obliczany jest w tzw. Jednostkach międzynarodowych — IU.
Dziecko poniżej pierwszego roku życia potrzebuje 400 IU witaminy dziennie. Natomiast od roku do 14-15 lat — w 600 IU witaminy.
Jest to dolna granica ilości witaminy D, jakiej organizm potrzebuje na co dzień. Niepożądane jest spożywanie mniej niż ta norma, wbrew temu nadmiar, nawet kilkakrotny, nie będzie krytyczny.
Jedno z częstych pytań do pediatrów: czy noworodek powinien pić witaminę D, jeśli jest karmiony piersią, a jego matka przyjmuje witaminę D3? Odpowiedź brzmi: tak, musisz. Zapotrzebowanie na witaminę D niemowlęcia nie może być w pełni zaspokojone w mleku matki, ponieważ jego stężenie jest bardzo niskie. Jeśli dziecko spożywa mleko modyfikowane, to zawiera ono już pewną dawkę witaminy D, ale nie wystarczy też na dzienne zapotrzebowanie.
Tak naprawdę każdemu dziecku, niezależnie od rodzaju pożywienia, należy podać witaminę D. Dla tych, którzy nadal nie mogą żuć, istnieje płynna forma uwalniania. Jest to wodny lub olejowy roztwór, którego jedna kropla zawiera około 500 IU witaminy D, która jest bardzo wygodna do dawkowania i przyjmowania. Latem mimo obecności słońca możliwe, a nawet konieczne jest dalsze przyjmowanie witaminy D — przecież nasz klimat nie słynie z obfitości słonecznych dni, a w dużych miastach słońce utrudnia smog i zanieczyszczenie powietrza.
Witamina D3 na bazie oleju lub wody?
Kalcyferol jest substancją rozpuszczalną w tłuszczach, dlatego do rozpuszczenia go w wodzie stosuje się specjalne dodatki. Możesz znaleźć ich listę w składnikach w instrukcjach leku. Do takich preparatów dodaje się również stabilizatory, aby roztwór zachował swój kształt i konserwanty. Składniki pomocnicze są zawarte w skąpych dawkach, więc nie powinniśmy się tym onieśmielać. Roztwór wodny przechowywać w lodówce.
Zdarzają się przypadki, gdy tylko roztwór wodny jest odpowiedni dla dzieci. To dzieci z chorobami jelit i trzustki, które słabo przyswajają tłuszcze.
Roztwór olejowy zawiera tylko olej i cholekalcyferol. W tym przypadku olejek działa jak naturalny konserwant. Preparaty na bazie oleju są przechowywane w temperaturze pokojowej.
Zdrowe, niealergiczne dziecko ma możliwość zapobiegania niedoborom tej substancji. W każdym razie Twój pediatra powinien odpowiedzieć na pytania: która witamina D3 jest lepsza — na bazie wody lub oleju, jak podawać i do jakiego wieku oraz jakie jest prawidłowe dawkowanie.
